ديروز بالاخره ساعتم پيدا شد.
حدود سه هفته پيش در تهران به اين بزرگي، گم شده بود و من نمي دونستم كه كجا از دستم افتاده.!!
اما با تيز هوشي فوق العاده خودم(گيجي و تيزهوشي) و پس از انجام عمليات كارآگاهانه خودم، تونستم پس از مدت سه هفته، آن را پيدا كنم.
يك بسته سيگار وينستون و يك بطري آب پرتقال!!(با مارك sun-noosh. اه- كه چقدر بي مزه بود!) هم به عنوان شيريني پرداخت كردم ! (آب پرتقال را به خودم هديه دادم!).جريان محموله و رسالت ديروز هم مربوط به همين بود.
اين دومين باري است كه در طول دوسال اخير، اين ساعت عزيز ما گم مي شه.‌
يكبار هم پارسال گمش كردم و ديگه كاملا نا اميد شده بودم كه يك بار يكي از بچه ها به من گفت كه در اتاق بسيج دانشگاه، چند تا ساعت هست كه مي گن خيلي وقته پيدا شده.
من هم بدوبدو رفتم و ديدم كه بععععععععععععععععععععععععععععللللله، ساعت خودمه...
خدا سويش را به خير كنه.

نگفتم تو همیشۀ خدا گشنته ؟ یکی دیگه ساعتتو پیدا کرده ، باز تو به اون شیکمت مژدگانی میدی !
 ناشناس | ۳:۰۱ قبل‌ازظهر   در ضمن ببین اون ساعته چی بوده که دزدم نمی بردش !
 ناشناس | ۳:۰۳ قبل‌ازظهر   مال بد بیخ ریش صاحابش (;
 ناشناس | ۳:۰۴ قبل‌ازظهر   میگم اگه هنوز داریش یه تستی بکن یه جای پر رفت و آمد بزارش ، ببین کسی (به فتح ک) می دزدتش ؟
 ناشناس | ۳:۰۷ قبل‌ازظهر   ناراحت نشو لطفاً ، شوخی کردم
 ناشناس | ۳:۰۸ قبل‌ازظهر