هر كدوم از ما علاوه بر دوستهاي كوچه و خيابان وهم مدرسه‌اي و هم دانشگاهي و هم كار و... به تعداد متنابهي هم دوست اينترنتي داريم. در مورد دوستان غير اينترنتي، حرف و حديث زياد است و توصيه‌هاي هاي فراواني هم از بزرگاي علم و دين شده است. اما در مورد دوستان اينترنتي، منابع زيادي وجود نداره و همه چي براي اولين بار داره تجربه مي‌شه..
به نظر من به همان اندازه كه در انتخاب دوست و همنشين وقت و انرژي صرف مي‌شه به همان اندازه بايد در پيدا كردن دوستان اينترنتي صرف كرد. چرا كه معمولا دوستان اينترنتي با فكر و عقيده و روان آدم سر و كار دارند و آسيبهايي احتمالي آن بيشتر و خطرناك تر خواهد بود..
مثلا من ديشب در مورد دوستهاي اينترنتي كه از اول داشته‌آم و الان هم دارم، فكر مي‌كردم. اون اوايل قضيه خيلي فرق مي‌كرد. از طرفي من از داشتن يك سيستم هميشه online محروم بودم و اگر هم جايي اينترنت پيدا مي كردم و اگه مي خواستم وارد بحث‌هاي عمومي با افراد بشوم، اكثرا چت رومهاي عمومي بوده‌آند كه افرادي با اسمهايي مثل زير بقل مارمولك، فشفشه، قورباغه، حكيم و...توش بودند و بديهي بود كه با اين آدمها نمي‌شه دوست شد و اگه هم‌ ميشد ،دوستي‌هايمان مقطعي و زمان دار بود. (آخه كي مي‌ره با زير بقل مارمولك دوست مي‌شه :-) )
اما الان قضيه فرق كرده . خيلي ها دايما به اينترنت وصل هستند و تقريبا در بسياري از خانه‌ها و خوابگاها(ي تهران) اينترنت هست و تعداد افراد Online‌ هم خيلي بيشتر شده‌اند. بديهي است كه حضور بيشتر در سايبر، موجب افزايش تعداد دوستان اينترنتي هم خواهد شد.
--
تفكرات چندين ساعته من (البته به طور توزيع شده )در مورد دوستهاي اينترنتي به اين نتجه‌ام رساند كه در انتخاب آنها خيلي اشتباه كرده ام. يا حداقل دقت كافي را مبذول نداشته‌آم !!!!
فكر كنم ،اكثر دوستهاي فعلي‌ام ، در سايبر بدربخور نباشند و بايد يك تجديد نظر اساسي در باره اين دوستان بنمايم.!!‌
((اختلاف‌ها در حد شئن و اين‌حرفهاست. يك چيزي تو مايه هاي اختلاف بين زمين و آسمان!!))
(قابل توجه همسايه، ايضا دوستان و دشمنان همسايه!!)