فردا دوباره مي روم خوابگاه، خوابگاه شبهاي جمعه حال زيادي داره! يادش بخير ، اون موقع ها كه خوابگاه بودم شبهاي جمعه برام يك حالت ديگري داشت. صداي گرم احمد عباسي و دعاي كميل و... .
يادش بخير، هر موقع كه خوابگاه مي روم تمام خاطرات 9 ساله خوابگاهي من زنده مي شود. خاطرات تلخ و شيرين. 9 سال !‌بله 9 سال!
4 سال كه دبيرستان نمونه استان گيلان بودم. دبيرستان امام جعفر صادق (ع) فومن. اونجا 4 سال شبانه روزي بوديم.
و 5 سال هم دانشگاه، يعني تا همين شهريور گذشته،من خوابگاهي بودم !‌اما ديگه خونه گرفتم !‌آخه ديگر قابل تحمل نبود ...
يادش بخير روزها و شبهاي خوب و به ياد ماندني خوابگاه طرشت. گاهي اوقات مي شد كه ساعت 2 نصف شب مي رفتيم فوتبال ! مهدي را هرگز فراموش نمي كنم. دوست و برادر و مهربانترين ،عزيز ترين، وفادارترين،به ياد ماندني ترين،دوست داشتني ترين همراه دوران خوابگاه من بود. هميشه با هم مي رفتيم فوتبال. ياد محمد رضا مسلمي(دليويو) هم به خير. 3 سال پيش قبول شد فوق ليسانس برق دانشگاه شيراز، ديگه از اون خبري ندارم!(اگه كسي ايشونو ميشناسه سلام ما را به ليشون برساند) مسلمي به من و مهدي مي گفت زوج مهنا ،ما هميشه هم تيمي بوديم و يك بار قهرمان خوابگاه، يك بار قهرمان دانشگاه و يك بار هم نايب قهرمان دانشگاه شديم.
خوابگاه طرشت 3، عجب صفايي داشت... خيلي از بچه هايي كه يك موقعي تو اين خوابگاه بودند مي دانند كه من چي مي گويم. كه بعضي هاشو الان آمريكا و كانادا و... هستند واونجا دارند تحصيل مي كنند و مي دونم كه با خواندن اين مطالب، خاطراتشون زنده مي شه...
خوابگاه كه بوديم، چه كارها كه نمي كرديم.شيطنت هاي جواني(حالا انگار خيلي بزرگ شدم كه اين جوري مي گم) گاهي اوقات تا صبح بيدار بوديم و صبح هم مي رفتيم كوه و بعد از ظهرش هم فوتبال! :(
تصورش سخته !‌يعني يكي دوروز نمي خوابيديم...
آهان داشت يادم مي رفت ، ما يك گروه داشتيم به نام فلج مغزي كه واقعا گروه با حالي بود. گفتن از اين گروه و
كارهاش شايد خالي ازلطف هم نباشه.فقط اين و بگم فعلا كه رئيسمون منوچهر بود.(حالا فكر نكنيد كه منوچهر يك خل و چري بود كه از بيرون پيدا كرده باشيم ها! نه ايشون فوق ليسانس مهندسي برق را از شريف گرفت و الان هم فكر كنم منچستر باشند(بيچاره! منچستري ها! اونها كچا رفتند!؟))
در باره اين گروه بيشتر خواهم گفت.
لطفا email هم بفرستيد