سهشنبه، خرداد ۲۸، ۱۳۸۱
راستش بعضي از حقايق چقدر تلخ هستن
و در عين حال بعضي از حقايق چقدر خوبه که گفته بشن
اصلا بعضي از حقايق با همه تلخيشون چقدر ميتونن باعث بشن که آدم
تصميم درست بگيره.ولي خودمون چقدر بده که آدم بعضي از حقايق رو بدونه.
و باز هم چقدر تلخه که آدم اونها رو اگه نميدونست.
پس راست بگيم و حقيقتها رو هر چند که تلخ باشن ...
---
راستش چقدر خوبه كه آدم حقايق را بگه.
مخصوصا به كساني كه بعضي از چيزها را بايد بدونند. به كسايي كه ممكنه همسفر آدم باشند.. پيغمبر كه نيستيم.. هر كسي در زندگي اش گناههايي مرتكب شده. شايد انكار كردنشون آسونتر باشه..
البته اگه كج فهمي پيش نياد
اما حيف كه گفتن هر چيزي راحت نيست ولي چقدر آدم راحت مي شه وقتي حقايق را مي گه.. و چقدر آروم مي شه...
اي كاش اونقدر سعه صدر داشتيم كه دروغ را براي هميشه كنار مي گذاشتيم..
----
ديگه چي بگم؟! همينه كه هست.. هر كس به سي خويش .!
Like likes like (كبوتر با كبوتر باز با باز)
نویسنده: ناصر ساعت
۳/۲۸/۱۳۸۱ ۱۰:۴۶:۰۰ بعدازظهر
لینک