اين جمله اي كه پايين نوشتم(خستگي به خود راه ندهيد و به موفقيتها اميدوار باشيد) براي من خيلي ارزش داره. پارسال كه خسته و كوفته اول صبح قبل از خروس خوان مي رسيدم اصفهان بايد در سرما و گرما منتظر مي موندم كه در دانشكده را باز كنند. بعد با هزار بدبختي مي رفتم تو و منتظر مي موندم كه كلاس شزوع بشه !‌ سيستم هم كه بدجوري دودر بود و من هم بدجوري ناراحت . چون حق خودم را خيلي بيشتر از اينها مي دونستم...
اما طبقه دوم دانشكده يك تابلو بزرگ زدند و توش هم اون جمله را خيلي خوشگل و رنگي نوشتند. اين جمله رو من خيلي تاثير مي گذاشت و اگه من اونجا مي موندم فقط به خاطر اون جمله بود. تاثيري كه در من مي گذاشت فوق العاده بود و شايد به خاطر همون جمله بود كه من ترم دوم تونستم امتحان دكتري قبول بشوم....
امروز هم كه اين جمله را ديدم ياد اون روزها افتادم و خواستم كه خاطرشو بنويسم كه شما هم حال كنيد...

چون خودشون می دونستن چقد دودرن لابد این جمله رو نوشتن که اعصاب ملتو آروم کنن
 ناشناس | ۹:۵۴ بعدازظهر   جایی ننوشته بودن : « صبر کنید بالاخره می آییم » ؟
 ناشناس | ۹:۵۶ بعدازظهر