من در اين مدت كه مي نويسم خيلي چيزها را فهميدم و خيلي خيلي چيز ها هم ياد گرفتم.
ديشب داشتم با يكي از دوستهاي فرهيخته ام در مورد وبلاگ نويسي صحبت مي كردم.
ايشون نظرشون اين بود كه نبايد خوب نوشتن، فداي هرروز نوشتن بشه.
من شديدا با حرفش موافقم و قصد دارم كه زياد نوشتن و بد نوشتن را تعطيل كنم و خوب نوشتن را تمرين كنم.
البته فكر مي كنم دوستان ديگر هم به اين نتيجه رسيده باشند. چون از بعضي وبلاگ ها معلوم هست.

در ضمن من از شرح زندگي خصوصي خودم بيزارم. البته اگر چه اين كار حس ... خيلي ها را ارضا مي كرد..
البته شايد يك وبلاگ ديگه براي خودم درست كردم و اسمش رو هم به هيچكس نگم و كاملا نا شناس باشه. چون در هر صورت دفترچه خاطرات اينترنتي ايده خوبيه.
در ضمن اينو هم بگم كه من خيلي از افراد را مي شناسم كه وبلاگ مي نويسند ، اما اسمشون را در هيچ ليستي اضافه نكردند و مي خواهند كه خصوصي باشه.
من مي خواستم چند تا از اونها را بگم اما خودشون اجازه ندادند. پس من فقط خواستم بگم كه همچين وبلاگ هايي هم هست. يعني تعداد وبلاگرها خيلي بيشتر از 105 تا هست مطمئنا.
خلاصه اينكه اين هم يك جور اتمام حجت بود با خودم.. انشالا كه عملي بشه.