در باب بي ارزشي دنيا و بي وفايي آن داد سخن فراوان زده شده است.

گاهي اوقات اتفاقي مي افته كه غير قابل باور هست و شوكي به آدم وارد مي كنه كه تا مدتها دست و پاي آدم سست مي شه و تمام اهداف دنيوي اش فراموش مي شه.

چند روز پيش خانم مهندس فاطمه جعفري در تصادفي جان خود را از دست داد. اين دوست عزيز يك نابغه تمام عيار بود و همكلاسيهاي دانشگاه تهران و شريف اش بهتر مي دانند كه چه كسي از بين ما رفته است.

قطعا اين خانم مي توانست به عنوان يك استاد خوب، يك محقق تمام عيار و يك انسان موفق در خدمت اين كشور باشد اما متاسفانه عجل محلتش نداد و جان به جان آفرين تسليم كرد.

واقعا مصيبت بزرگي هست براي خانواده اين دوست عزيز. اميدوارم خداوند به ايشان صبر عطا فرمايد كه غم سنگين اين فاجعه بزرگ را فراموش نمايند.

روزهاي آخر عمرشان، حرف از دكترا مي زدد و مي خواست به طور آزمايشي امتحان دكترا بدهد. آدم موفقي بود و دنبال موفقيتهاي بيشتر.

اما خدا دستشو گرفت و برد پيش خودش و اونو بخشي از جريان طبيعت كرد.

تا پله هاي موفقيت و رهسپاري به نور و كمال را به يكباره پيموده باشد.

يادش گرامي، روحش شاد.

نویسنده: ناصر ساعت ۱۰/۰۱/۱۳۸۳ ۰۳:۴۱:۰۰ بعدازظهر        لینک