چند روز پیش خوابگاه شهید چمران دانشگاه تهران، شاهد اعتراض دانشجویان به کیفیت (و کمیت!) غذا بود. پریشب خوابگاه زنجانی های شریف اعتراض کرده بودند. چند روزه دیگه هم طرشت شلوغ می شه..
اعتراض به غذا همیشه در ماه رمضان وجو داشته و داره و خواهد داشت.. من یادم نمی آد در 5 سال یکه در خوابگاه بودم، ماه رمضونی، اعتراض به غذا وجود نداشته باشه..
اینجور تعصب ها معمولا توسط بچه های تازه وارد دانشگاه انجام می شه. البته گاها بزرگترها هم همراهی می کنند. اما عموما بزرگترها یا به کیفیت غذا در طول چندین سال خوابگاه زیستی! عادت کرده اند و یا آنقدر سرشان شلوغ هست که به این چیزها فکر نمی کنند. البته عمده بزرگترهای خوابگاهی به مرض افسردگی و بی حالی هم مبتلا هستند و این را هم باید یکی از دلایل مهم عدم همراهی آنها در تعصباتی این چنینی ذکر کرد.
---
حرف از خوابگاه شد.. من بعضی اوقات که خوابگاه می روم، افسردگی محیط خوابگاه به من هم سرایت می کنه. واقعا بسیاری از خوابگاه ها آفت دانشجویان سالم و سرزنده هستند. در خوابگاه، ساعت ها می گذرد، روزها می گذرد، حتی ماهها و سالها می گذرد اما اتفاقی نمی افتد. وای که چه وقت هایی که در خوابگاه تلف نمی شه.. بحث های طولانی و اکثرا بی نتیجه و بی مزه که فقط منجر به حل تئوریک مشکلات کشور می شه..
شاید علت اصلی، در مفت بودن و آماده بودن غذا و سایر رفاهیات باشه.. نه؟