این نیز بگذرد...: 10/17/2004

پنجشنبه، مهر ۳۰، ۱۳۸۳

سلام

نمی دونم تا به حال سر و کارتون به خردادی ها افتاده یا نه. مثلا اینکه یک دوست خردادی داشته باشین یا مثلا یک هم اتاقی یا همکلاسی خردادی داشته باشین.

مطمئنا اگه جوابتون مثبته با اخلاق هاش هم آشنایی دارین.

یک خردادی صبح ممکنه از سفید خوشش بیاد اما شب بدترین رنگ براش سفیدی باشه. یا مثلا شب تصمیم بگیره که از فردا می خواهد درس بخونه اما دو هفته دیگه هم یادش نمی آد که می خواسته درس بخونه و ...

خلاصه اینکه خردادی ها شدیدا متغیراً.

اگه دوست یا همسر خردادی دارین بهتون توصیه می کنم که قهر کردن هاشو زیاد جدی نگیرید. یعنی این احتمال وجود داره که نظرش زود عوض بشه و راه صلح را در پیش بگیره.

البته خردادی ها یک عادت دیگه هم دارند و اون جسارتشون هست. جسارتشون در دیدن دنیا به رنگی که دوستش دارند. یا جسارشتون در رنگ کردن دنیا به رنگی که می خواهند. یعنی معمولا آدمهای بلند پروازی هستند و کارهای متهورانه انجام می دهند. از اون ثبات همیشگی البته خبری نیست اما در اوج بودن های زیادی دارند اگر چه ممکنه گاهی اوقات در حضیض هم باشند.

کاریش نمی شه کرد. بندگان خردادی خدا هستند و باید باهاشون راه اومد. البته قید خیلی چیزها را هم باید زد. اما با اونها بودن از با اونها نبودن بهتره در کل. اگه دنبال یک زندگی آروم نیستین و از اونهایی هستین که می خواهین هیجان، ریسک و تحول را در زندگی ببینید توصیه اکید می کنم با یک خردادی دوست بشوید.

نویسنده: ناصر ساعت ۷/۳۰/۱۳۸۳ ۰۵:۳۲:۰۰ بعدازظهر لینک

0 نظر

قصد آن ندارم
که امشب مستِ مست
...

نویسنده: ناصر ساعت ۷/۳۰/۱۳۸۳ ۰۵:۳۰:۰۰ بعدازظهر لینک

0 نظر

همه چيز تمام شد. اگر روزي كه شروع شد فكر اينجا را هم مي كردي حالا اينقدر اذيت نمي شدي.

بازهم كوله بار سختي ها و غم ها را انداختي روي دوش خودت و سربالايي را نفس نفس طي كردي. حالا كه سربالايي تمام شده مي بيني آن چيزي كه مي خواستي ديده نمي شود.

اصلا آن چيزي كه تو مي خواستي نبوده كه حالا براي نرسيدن به آن افسوس مي خوري، همه چيز تمام شد، اما

اما كار ما هم ايستادن نيست، عادت داريم وقتي به صفر مي رسيم دوباره براي خودمان آرمان درست كنيم و دوباره تنهايي و كوله بار سنگين غصه و سربالايي،

اين وسط يك چيز باقي مي ماند كه مي شود انرژي حركت دوباره.

حس به دست آوردن يك تجربه جديد و اينكه مي توان يكجور ديگر هم دنيا را ديد. در بدترين شرايط هم آدم هايي براي دوست داشتن، گو ش هايي براي شنيدن حرف هاي تنهايي است و نگاه هايي براي عشق ورزيدن بهشان وجود دارد و همين ها شده توشه سفر.

همه چيز تمام شد. اين همه چيز، همه چيزها نيست اگر بتوانيم در سربالايي ها هم تحمل كنيم. اگر با گلوي پاره و آغشته به خون در يك دشت تنهاي تنها جان مي كني سرت را بلند كن و به هر زحمت كه شده او را ببين. فقط به خاطر همين كوزه به سرهاي دوست داشتني است كه نبايد زندگي، بايد مي شود.

"از ایرانشهر"

نویسنده: ناصر ساعت ۷/۳۰/۱۳۸۳ ۰۵:۲۵:۰۰ بعدازظهر لینک

0 نظر